Οι Έλληνες κατοικούσαν στην Κύπρο από τα μυκηναϊκά χρόνια και τους Τρωικούς πολέμους. Στα χρόνια της επικράτησης των Ρωμαίων η Κύπρος κατακτήθηκε από τους Ρωμαίους όπως και όλες οι ελληνικές περιοχές. Ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος έχτισε την πρωτεύουσα της Κύπρου, Σαλαμίνα, που καταστράφηκε από σεισμό και της έδωσε καινούρια ονομασία, Κωνσταντία. Ακόμη όρισε διοικητή για τη διοίκηση του νησιού και τοποθέτησε φρουρά και ναυτική δύναμη για την ασφάλειά του.
Αρχαία Σαλαμίνα
Γυμνάσιο της Σαλαμίνας
Την Κύπρο επισκέφτηκε η μητέρα του Κωνσταντίνου, Ελένη, όταν επέστρεφε από την επίσκεψή της στους Αγίους Τόπους στην Ιερουσαλήμ. Στα Βυζαντινά χρόνια οι Έλληνες της Κύπρου ασχολούνταν κυρίως με τη γεωργία. Τα κυριότερα προϊόντα τους ήταν σιτάρι, λάδι, κρασί, μαστίχα, μέλι και αρώματα. Άλλοι κάτοικοι ασχολούνταν με τη ναυτιλία και το εμπόριο. Στο νησί υπήρχαν και κοιτάσματα χαλκού και αργύρου. Τον 7ο αιώνα οι Άραβες κατέλαβαν το νησί και το λεηλάτησαν. Ακόμη εγκατέστησαν αραβικές φρουρές. Εκτός από τις φρουρές στο νησί εγκαταστάθηκε και αραβικός πληθυσμός. Στη συνέχεια ακολούθησαν πολλές συγκρούσεις ανάμεσα στους Άραβες και τους Βυζαντινούς, γεγονός που οδήγησε στην καταστροφή και τη λεηλασία του νησιού αλλά και στη σφαγή πολλών κατοίκων του. Τελικά μετά από πολλές συγκρούσεις το νησί έμεινε ουδέτερο. Είχε την αυτονομία (με δικούς του νόμους και διοίκηση) όμως οι κάτοικοι πλήρωναν κάποιο φόρο και στους Βυζαντινούς και στους Άραβες. Αργότερα ο Νικηφόρος Φωκάς νίκησε τους Άραβες οι οποίοι σταμάτησαν να κάνουν επιθέσεις στη Μεσόγειο. Από τότε η Κύπρος ενσωματώθηκε πάλι στις περιοχές της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Το 1191 το νησί κατακτήθηκε από τους Φράγκους σταυροφόρους και το 1571 από τους Τούρκους.
Από την εποχή του πρώτου και δεύτερου αποικισμού και του Μεγάλου Αλεξάνδρου οι Έλληνες αναζητούσαν νέους και πλούσιους τόπους για να εγκατατασταθούν. Στους τόπους αυτούς έχτιζαν πόλεις, ανέπτυσσαν το εμπόριο και τις τέχνες και μετέδιδαν τον πολιτισμό τους στα πέρατα του κόσμου. Ακόμη και σήμερα πολλοί Έλληνες (επιχειρηματίες, επιστήμονες, βιομηχανικοί εργάτες και ερευνηνητές βρίσκονται εγκαταστημένοι σε πολλές χώρες όλων των ηπείρων. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του υπουργείου εξωτερικών οι Απόδημοι Έλληνες που είναι εγκαταστημένοι στο εξωτερικό είναι 5.607.950 Στον παγκόσμιο χάρτη βλέπουμε την κατανομή του απόδημου ελληνικού πληθυσμού.
Κάτω παρατηρούμε την κατανομή του πληθυσμού των Απόδημων Ελλήνων σε ποσοστό.
Κατανομή του πληθυσμού των Απόδημων Ελλήνων ανά χώρα.
ΧΩΡΑ
ΠΛΗΘΥΣΜΟ
ΗΠΑ
3.000.000
ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ
700.000
ΓΕΡΜΑΝΙΑ
354.500
ΚΑΝΑΔΑΣ
350.000
ΟΥΚΡΑΝΙΑ
250.000
ΒΡΕΤΑΝΙΑ
212.000
ΡΩΣΙΑ
150.000
ΓΕΩΡΓΙΑ
120.000
Ν. ΑΦΡΙΚΗ
120.000
ΚAΖΑΚΣΤΑΝ
50.000
ΓΑΛΛΙΑ
35.000
ΒΡΑΖΙΛΙΑ
25.000
ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ
25.000
ΒΕΛΓΙΟ
25.000
ΙΤΑΛΙΑ
21.000
ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ
20.000
ΣΟΥΗΔΙΑ
20.000
ΑΡΜΕΝΙΑ
15.000
ΡΟΥΜΑΝΙΑ
14.000
ΟΥΖΜΠΕΚΙΣΤΑΝ
10.500
Ν.
ΖΗΛΑΝΔΙΑ
10.000
ΛΕΤΟΝΙΑ
10.000
ΕΛΒΕΤΙΑ
8.340
ΑΥΣΤΡΙΑ
6.500
ΑΙΓΥΠΤΟΣ
5.000
ΖΑΪΡ
5.000
ΠΟΛΩΝΙΑ
4.300
Οι λόγοι που έκαναν τους συμπατριώτες μας να εγκατασταθούν στο εξωτερικό ήταν οικονομικοί, λόγοι ασφάλειας λόγω πολεμικών συγκρούσεων και πολιτικών διαφωνιών. Οι Έλληνες της διασποράς ή οι απόδημοι Έλληνες είναι Έλληνες δεύτερης και τρίτης γενιάς, δηλαδή τα παιδιά και τα εγγόνια ή τα δισέγγονα των Ελλήνων που μετανάστευσαν πριν από πολλά χρόνια. Οι απόδημοι Έλληνες ποτέ δεν ξεχνούν τη μητέρα - πατρίδα, διατηρούν τη γλώσσα μας, την ιστορία μας, τα ήθη και τις παραδόσεις μας. Ακόμη Έλληνες της διασποράς που κατέχουν πολιτικές θέσεις στις χώρες που τους φιλοξενούν, προσπαθούν να υποστηρίξουν τη χώρα μας. Στη χώρα μας υπάρχει μια υπηρεσία, η Γενική Γραμματεία του Απόδημου Ελληνισμού που μεριμνά για διάφορα θέματα των απόδημων Ελλήνων.
Έλληνες στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου στη Μελβούρνη της Αυστραλίας το 2016
Η πατρίδας μας για να κρατήσει τους δεσμούς με τους απόδημους Έλληνες έχει ιδρύσει σχολεία (Νηπιαγωγεία, Δημοτικά, Γυμνάσια και Λύκεια) στις χώρες του εξωτερικού όπου διδάσκουν Έλληνες δάσκαλοι.
Στην καθημερινή ζωή παρατηρούμε ότι κάποιοι άνθρωποι έχουν προβλήματα με την ακοή τους. Άλλοι σε μεγάλο βαθμό και άλλοι σε μικρό. Τα προβλήματα αυτά συνήθως παρατηρούνται στους ηλικιωμένους. Η αποκατάσταση της ακοής τους γίνεται συνήθως με τη χρήση ακουστικών βαρηκοΐας. Τα ακουστικά ενισχύουν την ένταση του ήχου που φτάνει στα αυτιά του ανθρώπου. Η συσκευή λειτουργεί με μπαταρίες. Άραγε πώς είναι και πώς λειτουργεί το αφτί μας;
Το όργανο της ακοής (αφτί) δεν είναι μόνο αυτό που βλέπουμε. Αποτελείται από τρία τμήματα.
Εξωτερικό αφτί Το εξωτερικό του αυτιού αποτελείται από το πτερύγιο (είναι χόνδρος), τον λοβό (λίπος), τον ακουστικό πόρο. Ο ακουστικός πόρος μήκους 2, 5 περίπου εκ. καταλήγει σε μια μεμβράνη που λέγεται τύμπανο. Ο ήχος ανακλάται στο πτερύγιο και έτσι οδηγείται μέσα στον ακουστικό πόρο και φτάνει στο τύμπανο. Μόλις φτάσει στο τύμπανο αυτό πάλλεται ή ταλαντώνεται.Το τύμπανο χωρίζει το μέσο από το εξωτερικό αφτί. Το μέσο αφτί Είναι μια κοιλότητα γεμάτη αέρα που αποτελείται από τρία μικρά οστά (τη σφύρα, τον άκμονα και τον αναβολέα) και την ευσταχιανή σάλπιγγα, σωλήνας όπου κυκλοφορεί αέρας και επικοινωνεί με το στόμα. Όταν το τύμπανο πάλλεται τότε αυτό μεταδίδει τον παλμό ή την ταλάντωση στα τρία οστάρια. Το εσωτερικό αφτί Το εσωτερικό αφτί λέγεται και λαβύρινθος και είναι μια κοιλότητα γεμάτη με ένα υγρό , τη λέμφο. Το εσωτερικό αφτί εκτός από τη λέμφο αποτελείται και από τους ημικυκλικούς σωλήνες, την αίθουσα κα τον κοχλία.Στον κοχλία υπάρχει το όργανο του korti που είναι το όργανο ή το αισθητήριο της ακοής. Από το εσωτερικό αφτί ξεκινά και το ακουστικό νεύρο που φτάνει στο ακουστικό κέντρο του εγκεφάλου.
Στον παραπάνω πολιτικό χάρτη της Κύπρου παρατηρείς μια κόκκινη γραμμή η οποία χωρίζει το νησί από το 1974 σε δύο τμήματα, το βόρειο και το νότιο τμήμα της Κύπρου. Η γραμμή λέγεται διαχωριστική γραμμή ή "γραμμή του Αττίλα". Πριν από το 1974 σε όλο το νησί το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού ήταν Ελληνοκύπριοι. Οι Ελληνοκύπριοι, απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων, εγκαταστάθηκαν στο νησί μετά τον Τρωικό πόλεμο.Το υπόλοιπο μέρος των κατοίκων ήταν Τούρκοι. Αυτοί οι Τούρκοι ήταν απόγονοι των Τούρκων Οθωμανών που κατέλαβαν το νησί το 1571. Το νησί κατοικούσαν επίσης Μαρωνίτες από τη Συρία και τον Λίβανο, Αρμένιοι και Λατίνοι.Από το 1571 μέχρι το 1878 η Κύπρος ήταν στα χέρια των Τούρκων. Το 1878 οι Τούρκοι παρέδωσαν το νησί στους Άγγλους μέχρι το 1959-60. Το 1960 η Κύπρος ανακηρύχτηκε ανεξάρτητη δημοκρατία. Από τότε η σύνθεση του πληθυσμού παρέμεινε η ίδια με τον τον ελληνικό πληθυσμό να υπερτερεί του τουρκικού. Τον Ιούλιο και τον Αύγουστο του 1974 ο τουρκικός στρατός εισέβαλε στο νησί και κατέλαβε το 38% του εδάφους. Από την εισβολή αυτή σκοτώθηκαν ή αγνοούνται χιλιάδες Ελληνοκύπριοι. Χιλιάδες πάλι που ζούζαν στο βόρειο τμήμα αναγκάστηκαν να ξεριζωθούν από τα σπίτια τους και να μεταφερθούν στο νότιο τμήμα. Οι Ελληνοκύπριοι μιλούν την ελληνική γλώσσα, είναι χριστιανοί ορθόδοξοι και έχουν τα ίδια ήθη και παραδόσεις με τους Ελλαδίτες Έλληνες. Οι μεγαλες πόλεις του νησιού είναι η Λευκωσία, η Λάρνακα, η Λεμεσός, η Πάφος και η Κερύνεια.
Στην προηγούμενη ανάρτηση αναφέρθηκε ότι όταν τα ηχητικά κύματα συναντήσουν ένα εμπόδιο το οποίο αποτελείται από μια επίπεδη, λεία και σκληρή επιφάνεια τότε ο ήχος αλλάζει κατεύθυνση. Το φαινόμενο αυτό το ονομάσαμε ανάκλαση του ήχου. Όταν τα ηχητικά κύματα συναντήσουν μια μαλακή, τραχιά και πορώδη επιφάνεια (λέμε την επιφάνεια που έχει πόρους δηλ. μικρά ανοίγματα ή κοιλότητες) τότε ένα μέρος του ήχου ανακλάται, ένα μέρος περνάει μέσα από το υλικό που έχει την επιφάνεια που αναφέραμε και ένα μέρος απορροφάται από το ίδιο το υλικό. Βέβαια, ο βαθμός της απορρόφησης εξαρτάται από το πόσο μαλακό, τραχύ ή πορώδες είναι είναι το υλικό από το οποίο αποτελείται το σώμα το οποίο θα αποτελέσει το εμπόδιο των ηχητικών κυμάτων. Τα υλικά που απορροφούν μέρος του ήχου λέγονται ηχομονωτικά και μερικά από αυτά είναι:
Αυτοκόλλητο φύλλο φελλού
Φελιζόλ
Ύφασμα
Σφουγγάρι
Υαλοβάμβακας
Η εφαρμογή των ηχομονωτικών υλικών γίνεται σε χώρους που θέλουμε να αποφύγουμε την ανάκλαση του ήχου και την έντασή του.
Δες εδώ animation με την ανάκλαση, απορρόφηση και διασκόρπιση του ήχου.
«Όταν ο Μέγας Κωνσταντίνος αποφάσισε να κάνει τη νέα πρωτεύουσα, δε
διάλεξε αμέσως το Βυζάντιο. Για λίγο σκέφτηκε τη Ναϊσσό (Νίσσα της
Σερβίας σήμερα), όπου γεννήθηκε, τη Σαρδική (Σόφια) και τη Θεσσαλονίκη. Η
προσοχή του ακόμη στράφηκε και στην Τροία, την πατρίδα του Αινεία, ο
οποίος, όπως λέει η παράδοση, ήρθε στην Ιταλία μετά την άλωση και την
καταστροφή της από τους Αχαιούς και θεμελίωσε τη Ρώμη».
Σωζόμενος, Εκκλησιαστική Ιστορία
Το σχέδιο της βυζαντινής Θεσσαλονίκης
Διαβάζοντας το παράθεμα καταλαβαίνουμε ότι η Θεσσαλονίκη ήταν μια από τις υποψήφιες πόλεις για τη μεταφορά της πρωτεύουσας της Ρώμης στα χρόνια του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου.Οι λόγοι που έκαναν τη Θεσσαλονίκη υποψήφια πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και αργότερα της Βυζαντινής ήταν οι παρακάτω:
1. Η εύφορη κοιλάδα του Αξιού που διαρρέει ακόμη και σήμερα την περιοχή.
2. Ο Θερμαϊκός κόλπος
Και τα δύο αυτά στοιχεία έκαναν την πόλη της Θεσσαλονίκης σταυροδρόμι των δρόμων της στεριάς αλλά και των θαλάσσιων δρόμων και της έδωσαν φήμη και πλούτο.
Έτσι εξαιτίας της φήμης και των πλούτων της λόγω της φήμης δέχτηκε επιθέσεις από πολλούς φιλόδοξους κατακτητές. Μάλιστα οι Σαρακηνοί το 904 μ. Χ. αλλά και οι Νορμανδοί την πολιόρκησαν την κατέλαβαν και την λεηλάτησαν.
Παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπισε η Θεσσαλονίκη από τις εχθρικές επιδρομές κατόρθωνε να διατηρεί τον πλούτο και την εμπορική κίνηση μέχρι και τα τελευταία βυζαντινά χρόνια. Στη Θεσσαλονίκη υπήρχε πνευματική ανάπτυξη και αυτό το μαρτυρούν τα διάφορα ιστορικά βυζαντινά μνημεία που υπάρχουν σήμερα στη Θεσσαλονίκη.
Η Ροτόντα
Ο ναός του Αγίου Δημητρίου
Παρά την παρακμή της αυτοκρατορίας που ακολούθησε μετά τη βασιλεία των Μακεδόνων αυτοκρατόρων (13ος-14ος αιώνας) η Θεσσαλονίκη διατήρησε την ανάπτυξή της και μάλιστα ήταν αυτοδιοικούμενη. Υπήρχαν σχολές Νομικής, Φιλοσοφίας και Ρητορικής. Αξίζει να σημειωθεί ότι τους δασκάλους των σχολών πλήρωναν οι αρχές της πόλης.
Στα χρόνια αυτά τη Θεσσαλονίκη τάραξε το γεγονός του κινήματος των Ζηλωτών. Οι Ζηλωτές ήταν κάτι σαν πολιτικό κόμμα που υποστήριζαν τους μικροκαλλιεργητές, τους μικροτεχνίτες και τους ναυτικούς. Οι πλούσιοι της Θεσσαλονίκης συχνά εκμεταλλεύονταν
τους οικονομικά αδύνατος που αναφέραμε παραπάνω. Ανάμεσα στους πλούσιους και τους Ζηλωτές ξεσπούσαν συχνά αιματηρές ταραχές από τις οποίες νικητές βγήκαν οι Ζηλωτές. Οι Ζηλωτές απομάκρυναν με βία τους πλούσους από την πόλη και ανέλαβαν την εξουσία για επτά χρόνια. Μετά από αυτό το χρονικό διάστημα οι πλούσιοι κατόρθωσαν να αναλάβουν την εξουσία.